De klasgenoten Tibor van Beek (18) en Max van Ekelenburg (17) kozen allebei voor een stage bij Zuidwester. Ze zitten in het eerste jaar van de opleiding Maatschappelijke Zorg in Middelharnis en zijn in januari gestart. Hoe bevalt het ze en wat leren ze zoal? “Het is leuk om met die gasten te werken en fijn als ze weer blij naar huis gaan.”

Drie dagen per week werkt Tibor bij dagbesteding De Buren in Oud-Beijerland. “Daar is een winkeltje en in het atelier maken de cliënten producten om te verkopen. Ze zijn dus de hele dag druk met bijvoorbeeld houtbewerken, taarten bakken en spandoeken maken voor verjaardagen. Je probeert ze zoveel mogelijk zelf te laten doen, want daar worden ze zelfstandig van. Alleen bij priegelwerk help ik ze. De groep is heel divers, zoals cliënten met het Syndroom van Down of autisme. Het is vooral belangrijk dat ze zichzelf kunnen zijn en het naar hun zin hebben. Je probeert ze als begeleider een leuke dag te geven.”

Je ontdekt wat wel en niet werkt

Max loopt ook stage op de dagbesteding in Oud-Beijerland, maar bij een groep die zwaar geestelijk en lichamelijk beperkt is. “Je kunt nog wel goed met ze communiceren en grapjes maken. Alleen op hun niveau. Sommige cliënten hebben een spraakcomputer. Natuurlijk is dat in het begin best wennen allemaal, maar ik merk dat ik nu al veel opener en vrijer wordt. Je ontdekt wat wel werkt en wat niet. Ze kunnen nog best veel, daar moet je vooral naar kijken. Het leuke van stage lopen is, dat je vooral de praktijk leert: hoe een tillift werkt en hoe je een cliënt helpt op het toilet. Dat is gewoon een kwestie van vaak doen.”

Voor Max begint de dag om 9.15 uur. “Dan lees ik eerst even de rapportages, zodat ik weet wat er de vorige dag is gebeurd. Als de cliënten komen, drinken we eerst koffie met iets erbij. Dan kletsen we gezellig en daarna gaan we iets leuks doen: samen een puzzel maken of bij goed weer lekker naar buiten. Wandelen vinden ze heerlijk, zeker als we een keer naar de kinderboerderij gaan. De begeleiders maken daarna de lunch. De cliënten helpen met tafel dekken en de afwas afdrogen. ’s Middags doen we weer allerlei activiteiten. Soms gaan we naar de snoezelkamer, waar ze heerlijk kunnen ontspannen. Voordat ze om half vier weer naar huis gaan, drinken we nog even een kop thee met z’n allen.”

Interactie met de cliënten

Tibor heeft bewust gekozen voor een opleiding in de zorg. “Mijn moeder en zus werken in de ouderenzorg en mijn vader bij Medipoint. Omdat een kennis van mijn moeder bij Zuidwester op een woning werkt, koos ik voor een stage hier. Tot nu toe heb ik er een erg positieve indruk van. De collega’s zijn heel aardig en ik vind het werk heel interessant. Ik merk wel dat ik het fijn vind als er nog veel interactie is met de cliënten. Werken met een lager niveau, zoals Max, past minder bij me. Ook lijkt het me leuk om later activiteiten te organiseren. Zo zijn er hier op Koningsdag of Carnaval allemaal spelletjes op het plein – daar zou ik graag bij meehelpen. Ook volgend jaar mag ik weer stage lopen. Misschien dat ik dan kies voor iets met kinderen, want dat lijkt me ook interessant.”

Theorie en praktijk

Ook Max heeft het heel erg naar zijn zin, al vindt hij het ook nog heel fijn om naar school te gaan om de theorie te leren. “Bij cliënten met autisme is het belangrijk dat je daar veel van weet. Waar kun je het bijvoorbeeld wel of niet over hebben, hoe kun je een negatieve reactie voorkomen? Ik heb mijn eerste stage-opdracht over dat onderwerp gedaan. Het is leuk als je het dan op een gegeven moment onder de knie hebt. Daarbij ben ik goed geholpen door de collega’s van Zuidwester. Ze zijn allemaal heel aardig en leven met me mee. Zelf zou ik een volgende stage graag in de psychiatrie willen doen, omdat ik daar later misschien voor wil doorleren. Door het tijdens je stage in de praktijk mee te maken, kun je een goede afweging maken.”

Hoe vinden ze het nou, werken in de zorg? Tibor: “Dit past gewoon bij me, ik heb het nog geen dag niet naar mijn zin gehad bij Zuidwester. Dat ze aan het eind van de dag allemaal weer blij naar huis gaan, daar doe je het voor.” Ook Max weet het zeker: “Dit is wat ik wil. Mensen helpen en gelukkig maken. Ze laten lachen en met kleine dingen al een groot verschil maken. Je voelt je daardoor ook zelf weer gewaardeerd.”